Şiir: Ece Ayhan Beste: İlhan Usmanbaş Baritone: Mesut İktu Piano: Sergei Gavrilov Modern Türk şiirimizin öncü isimlerinden Ece Ayhan’ın şiirleri gibi düz yazıları da atonaldir. Kalabalığa karşı okunmaz bir kurugusallık içerir. Onun bu üslubunun altında üniversite yıllarında edindiği derin müzik bilgisi yatmaktadır. 1955’te Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesinde okuduğu yıllarda Ünal Barkan, Oğuz Orhan ve Aydoğan Tuncer’le aynı evde kalır. Ünal Birkan SBF’de okumakla birlikte tenor olarak Atıfet Usmanbaş’tan dersler almaktadır. Aydoğan Tuncer ise plaktan nota çekecek kadar müziğe aşinadır. Bu ev ortamı Ayhan’a müzik hakkında çok sayıda eleştiri metni yazdıracak kadar geniş bir bilgi birikim sunar. O yıllarda Ece Ayhan’ın etkilendiği müzik adamlarının başında ise “On İki Ton Müziği” tekniği ile besteler yapan ve 1971’de devlet sanatçısı unvanı verilen İlhan Usmanbaş gelir. Usmanbaş’ın müzik anlayışı ile kendi şiir anlayışı arasında doğrudan paralellik vardır. Ankara Devlet Konservatuarı’nda viyolonsel, piyano, kompozisyon, armoni öğrenimi gören Usmanbaş, 1949‘da aynı kurum öğretmenliğe başlamış ve bir yandan hem konservatuvar orkestrasında arkadaşları ile birlikle kurduğu Genç Kuartet’te ve Helikon Orkestrası’nda viyolonsel çalmıştır. O yıllarda genç sanatçıları ve sanatseverleri buluşturan Helikon Derneği, Ayhan’ın da çok sık ziyaret ettiği mekânların başında gelmektedir. İstanbul Devlet Konservatuarı müdürlüğü yapan ve birçok yurt dışı ödülü bulunan Usmanbaş 1970 yılında Ece Ayhan’ın Bakışsız Bir Kedi Kara adlı şiir kitabını da bestelemiş ve 1993’de Cumhurbaşkanının huzurunda, Ece Ayhan’ın da davet edildiği bir programda, Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası eşliğinde seslendirilmiştir.