Serçelerin Uykusu
Harun Yakarer
Bir buna inandım, yalandı gerisi
Üfleyince dağılan toz gibi masada.
Alnıma vuran serinliğin sessiz sahibi
İçimde nefesin, adım ölecekler arasında
Rakamlardan anlamaz derdini anlatanlar
Uykum serçelerin uykusu, uyanıklığım şahan
Dilimde şiir denen o uçsuz bucaksız bozkır
Ömrüm öte dünyaya açan çiçek, yoruldum bu kıştan
İnsan nasıl yaşar şu dünyada:
Akan suya düşmüş tohum ve kayıp gitmesi
Okyanusun sesini içinde taşıyan sedef
Nasıl olur kabul eder bu dünyada yitmeyi
Biz bu gölgelikte eskidiğimizi anladıkça
Kalbimizde bir çarpıntı oluyor kaybettiklerimiz
Ne kadar da kıyısındaymışız değil mi elvedanın
Yakıyor gözlerimizi bir duman gibi her hatıra
