Siz Benimle Ne Güzeldiniz Bilemezsiniz
İlhan Berk
Siz ne güzeldiniz benimle bilemezsiniz
A harfinden bir çarşı güneşi yüzünüzde
Helene uyruklu bir rüzgardınız her şiirde
Benimdi, Ronsard’ın bir ülkesiydi yeriniz.
Şimdi kim bilir İstanbul’sunuz değilsiniz
Bir f’diniz Önasya’larda o şey evlerde
Şimdi nasıl bir yalnızlık eser yüzünüzde
Uzun sular olur duymak gibi bir şeydiniz.
Şimdi h, şimdi M sesi ilk nasıl karanlık
İpek gibiydiniz iyisi mi anlatmamalı
Ben yokum ya yoksunuz bakın nasıl artık.
Şimdi bakın nasıl bir yalnızlık vuran benden
Şiirlerde benim yazdığım sıkıntı
Bayılırsınız bir rüzgar oynatsam ülkemden.
Ben senin krallığın ülkende yetiştim
Kaldım gölge tanımayan güzelliğinle
Her sabah büyüten denizimizi böyle
Gülüşlerindi o ülkede bilmez miyim.
Sen o çıktığım sularsın zencim benim
Denize bakan evler gibiydim seninle
Dur, geliyorum ellerin ne güzel böyle
Beni şey et gülüşlerini bekleyeyim.
Sen gittiğim o ülkesin varılmıyorsun
Vurmuş sonrasız nasıl en güzel sulara
Güzelliğin balıkları gibi İstanbul’un.
Şimdi her yerde ne güzeldiniz o kalmış
Yankımış denizlere öbür kadınlara
Dünyada sizinle İstanbul olmak varmış.
